Writer's block

De druk is immens om elke dag iets te schrijven wat de moeite van het vertellen waard is... in professionele schrijverstermen heet dat een writer's block volgens mij. Met nog enkele dagen te gaan begint zowel de vermoeidheid als ook de verveling wat toe te slaan. Ach, aan Kian ligt het niet want met een een volledige nacht van circa 10 of 11 uur mogen we niet klagen (en dat ondanks zijn middagslaapje), maar het nieuwe ritme en de kleine wereld van de hotelkamer speelt ons parten. Vandaag zijn we niet echt weggeweest behalve boodschappen doen, gisteren bestond het uitje uit een bezoek aan de Silk Market.

Voorheen betrof dit een originele markt op straat maar sinds een x aantal jaren is alles ondergebracht in een 7 verdiepingen tellend gebouw waarvan de eerste 4 volgestouwd zijn met kleine kraampjes met een wereld aan prullaria, kleding en souvernis. Na deze dag is mijn stelling: alle Chinezen die Engels spreken zijn of gids of tolk of staan al toeristenjager in deze Silk Market. Tot het handtastelijke toe proberen ze je hun rotzooi... eh, goederen te verkopen. Het spel hierbij is het onderhandelen: je moet toch echt zo'n 90% van de prijs afdingen om op een schappelijk prijsje uit te komen. Marjon heeft samen met Wendy haar slag geslagen; ik verklap niet wat de buit is :-) of voor wie.

Na gedane zaken is het goed toeven, in ons geval samen met Wendy, Jurgen en Zhuan bij Starbucks. Heerlijke panini met gekruide kip en kaas en echte (...) koffie. Zonder de kids zouden we wellicht nog meer gaan bezoeken maar met de kids is het zaak rond de middag terug naar het hotel te gaan. Opnieuw een klein uur in de taxi dus...

Vandaag heeft Marjon een soort van dagje vrij aangezien ze wat last van de rug heeft. Papa heeft ervaren dat een lange dag op kantoor minder vermoeiend is, dan een dag je zoon bezig houden. Zonder gekheid, heerlijk om zo eindelijk samen te zijn en continu zicht te hebben op zo'n glimlach van Kian. Ok, bij continu dan... bij het aan- of uittrekken van zijn kleren en onder de douche/in bad wil hij nog wel wat sikkeneurig worden maar dat is ook met 5 minuten weer voorbij. Echt lachwekkend is het tafereel 's avonds bij het in slaap komen van hem. Zet hem in zijn box en alle trucs en capriolen passeren de revue. Inclusief bijbehorende geluidjes. je ligt gewoon in de scheur van het lachen! Terwijl ik dit schrijf probeert Marjon hem weer in slaap te krijge: "Ssst... Sssst... " Zal nog wel even duren :-)

Wat rest is 5 dagen in China. "Ik kan het op 1 hand tellen!" aldus Marjon. In die 5 dagen nog zeker bezoekjes. Morgen aan de Lama Tempel en zondag aan de reuzenpanda's en het Zomerpaleis. Maandag gaat papa misschien nog in zijn eentje op pad. Nog geen idee waarheen; iemand tips?

Of iemand nog andere vragen of opmerkingen waar we de komende blogs op in kunnen gaan? Dat doen we graag.
Super trouwens om te zien dat er al meer dan 25.000 keer op ons reisverslag is gekeken! Wow!

We zullen de inspitatie blijven opzoeken en nieuwe verhalen schrijven. Tot morgen!

groeten,

Marjon
Kian (die zijn bed aan het slopen is...)
Karel (die zo nog even "werkoverleg" houdt met de andere mannen...in de bar)